Standaryzacja Lean

Standaryzacja Lean – jedna z podstawowych zasad Lean. Dzięki niej łatwiej obserwować procesy, mierzyć je, zauważać rozbieżności i ujawniać problemy. Często błędnie kojarzymy standaryzację z usztywnieniem metod pracy, zamrożeniem zmian oraz biurokracją, co jest bezpośrednim skutkiem naszych doświadczeń wynikających z przykładów traktowania standaryzacji jako celu samego w sobie, bez zrozumienia, że ma sens wyłącznie w równowadze z ciągłym doskonaleniem i jako narzędzie budowania potrzebnej do usprawnień stabilności.
Standaryzacja procesu zapewnia mu punkt chwilowego podparcia, od którego można kontynuować drogę ku górze. Jest to podparcie chwilowe, gdyż tak jak klin może się skruszyć pod ciężarem, tak standard, którego znaczenie i treść nie są stale uświadamiane użytkownikom, który nie jest audytowany, a w razie potrzeby aktualizowany, przestanie pełnić swoją rolę utrwalającą zmianę i nie powstrzyma powrotu do stosowania poprzednich, gorszych praktyk i norm.
Standard prezentuje aktualnie najlepszą i najbardziej bezpieczną metodę pracy. Nie jest ustalany raz na zawsze, lecz ulega modyfikacji. Myślą przewodnią standaryzacji jest niekończące się poszukiwanie usprawnień, które pomogą ulepszać standardy.
Standaryzacja ma kilka podstawowych zastosowań: organizację miejsca pracy, wizualizację, standaryzację pracy i zarządzanie czasem taktu.
Pierwsze z nich skupia się na ustaleniu zasad organizacji środowiska, w którym wykonywana jest praca, drugie wprowadza zasady opisania i oznaczeń w tym środowisku, trzecie określa pożądane zachowanie człowieka oraz jego interakcję z maszyną, czwarte osadza wykonywaną pracę w wymiernych kategoriach czasowych.